Wszystko to ma jeden, w naszej ocenie najważniejszy, cel: ograniczyć negatywne zmiany w środowisku naturalnym. Są jednak procesy, które już zachodzą, będąc wynikiem silnej antropopresji i wieloletniej działalności przemysłu w skali globalnej.
Zmiany klimatu
– bo o nich mowa – kreują nowe warunki, w jakich funkcjonuje biznes. Częściej występujące ekstremalne zjawiska pogodowe, wzrost średniorocznej temperatury, pogorszenie jakości powietrza, ograniczone zasoby i w konsekwencji przerwane globalne łańcuchy dostaw, wzrost kosztów ubezpieczenia, czy ograniczenie dostępu do kapitału generują nowe grupy ryzyka (i możliwości) w biznesie.
ISO 14090: Adaptacja do zmian klimatu
Zarządzanie adaptacją do zmian klimatu staje się zatem nie tylko ciekawostką, a koniecznością odpowiedzialnej działalności gospodarczej. Niezależnie od branży, lokalizacji czy wielkości przedsiębiorstwa – nowe obszary ryzyka i szans powinny zostać rozpoznane, a ich potencjalny wpływ zdefiniowany. Z tego powodu powstała norma ISO 14090 „Adaptacja do zmian klimatu”, której implementacja może (lub powinna?) stać się elementem Systemu Zarządzania Środowiskowego w każdej organizacji.
Celem ISO 14090 jest zwrócenie uwagi na skutki, jakie dla organizacji generują zmiany klimatu. Norma zapewnia odpowiednie ramy, pomagające w zrozumieniu, reagowaniu i dostosowywaniu się to tych zmian, nie pomijając przy tym dążenia do zrównoważonego rozwoju i łagodzenia skutków naszej działalności. Znajdziemy w niej praktyczne i usystematyzowane podejście, oparte o analizę ryzyka i szans. Jej stosowanie ma umożliwić organizacjom odpowiednie uwzględnienie adaptacji do zmian klimatu podczas projektowania, wdrażania, doskonalenia i aktualizacji polityk, strategii, planów i działań.
Proces adaptacji został podzielony na 6 etapów:
- Wstępne planowanie
- Ocena wpływów (analiza ryzyka i możliwości)
- Planowanie adaptacji
- Wdrożenie działań
- Monitorowanie i ocena
- Raportowanie i komunikacja
Na etapie wstępnego planowania i oceny wpływów niezmiernie istotne jest korzystanie z odpowiednich danych źródłowych. Do poprawnej oceny konieczne jest bowiem precyzyjne (na tyle, na ile to możliwe) określenie skutków zmian klimatu w danym miejscu, rozkładu ich intensywności w czasie oraz określenie tych parametrów dla całego łańcucha wartości. Źródłem danych mogą być krajowe i regionalne organy administracji publicznej (np. Ministerstwo Środowiska, GIOŚ, GDOŚ), instytuty (np. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Krajowy Ośrodek Zmian Klimatu Instytutu Ochrony Środowiska, Państwowy Instytut Geologiczny), jednostki badawcze i naukowe (np. Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych), czy narzędzia interaktywne (np. mapy satelitarnych pomiarów NASA). Określenie źródeł, ich wiarygodności i poziomu istotności uzyskanych informacji jest tu kluczowe dla poprawnego zrozumienia zmian i ich skutków.